Kimsesizliğin Coğrafyası

İnsanın kendini hiç bir coğrafyaya ait hissetmemesi nasıldır bilir misin?

İçinde yaşanmışlık olan,

Bazılarında tuzlu bir gözyaşı damlası bırakılan,

Bazılarında güneşten kopma sıcak bir gülüş unutulan kara parçaları.

Ne hepsi sensindir ne de inkar edebilirsin.

Birindeyken diğerini özler,

Diğerindeyken berikinin havasını ararsın.

Hep eksik kalırsın, hep bir yarın bir başka diyardadır,

Kalbin burada çarpar sesi orada duyulur sanki.

Baktığın gökyüzü aynıdır oysa, soluk aldığın hava aynıdır.

Sense her birinde bir başka sensindir.

Bir yarın diğerini tanımaz sanki.

Gecenin ayazında üşüdüğün sokaklar çok da farklı değildir aslında

Ama sen başkasındır.

Kaybolan bir geçmiş

Ve bilinmeyen bir gelecek seni beklerken köşe başında,

Sen diğer yolları denemek istersin,

Ne yazık ki çoğu çıkmaz sokaktır.