Kimsesizliği Attım Sokağa

Okul bahçesinin tenha bir yerinde
Dolaşıyordum kimsesiz halimle
Birden bir kız çıktı karşıma
Kirpikleri kaleydi gözlerinin ucuyla
Bir şiir yazabilir misin dedi bana
İçinde kimsesizlik olmasın
O günden bugüne çok şiir yazdım
Kimsesizliği attım sokaklara
Yazdım ona ve ondan sonralarına
Herşey bir istenç bir gönençti
Kalabalıklara parçaladım kendimi
Çiçekler diktim dağlara
Nereden geliyorsun diye sormadım rüzgarlara
Ve nereye diye yıllara götürüyorsun beni
Tonlarca yüreğim oldu ama
Yine de kimsesiz kaldı şiirlerim
Tek bir yağmur damlası
Seller kadar sevgi