Kimsesizlerin sesi

Hiç kimse yok kimsesiz,
Bütün yollar sessiz, boş,
Gözlerim uzaklara daldı,
Bir yalnızlık göğün altında.

Herkesin var bir kimsesi,
Bir ad, bir ses, bir dokunuş,
Beni kuşatan yalnızlık,
Bir gölge gibi çökmüş.

Şehirler caddelerinde yankılanan sesler,
Kalabalıkların arasında kaybolan ben,
Kimse beni göremez,
Kimse benim kimsesizliğimi anlayamaz.

Ben bugün kimsesiz kaldım,
Bir yıldız gibi uzakta,
Her köşede bir hatıra,
Her adımda bir boşluk.

Ey kimsesizler kimsesi,
Sensiz geçen günlerime,
Bir umut, bir ışık, bir yanıt ver,
Yalnızlığın derinliklerinde.

Gözlerim ufka, rüzgarlara bakarken,
Bir tek senin sesin eksik,
Yalnızlıkla dolu bu dünya,
Sana doğru uzanırken.

Herkesin var bir kimsesi,
Bir sevda, bir dost, bir yoldaş,
Ama ben, bu kalpte yalnız,
Kimsesizler kimsesi,
Sana ulaşmaya çalışıyorum.