Ayaklarım sürükledi beni bilmediğim yerlere…
Bedenime hükmeden düşüncelerim değil, ayaklarımdı sanki.
Onlarda alıp götürdüler beni…
Derinden___Derinlere çok derinlere.
Sokaklar ıssız…
Sokaklar kimsesiz…
Sokaklar yapayalnız…
Sokaklar isyankâr…
Sokaklar yalancı şahitlerin tanığı…
Sokaklar utançların, günahların veballileriydiler.
İnlemeler eşliğinde yürüdüm…
Gecenin kalbinin attığı ebedi mevkilere...
Buldum kendimi ıssız…
______Ağaçsız çorak bir yerde.
Her yerden ağlama sesleri gelmekteydi,
Görülebilen ufacık bir ışık bile yoktu.
Kapkaranlık bir yerdi…
Korktum ve titredim.
Bakındım sağıma_soluma…
Hıçkırıklar arasında “Ya Mevla’m bu nasıl bir imtihan” dedim.
Bir hoş geldin sesi duydum…
Ayaklarımın dibinden ta! İçten içerilerden bir yerlerden.
Issız dehlizlerden elerini uzatmak istercesine…
Hoş bulduk dedim bende!
Kendi kendime söylenircesine…
19.11.2008
Bornova/İZMİR
Nesrin NAZ(Karaduman)
Kayıt Tarihi : 19.11.2008 22:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kimi kimsesi olmayan tüm meftalara adfedilmiştir.
Bedenime hükmeden düşüncelerim değil, ayaklarımdı sanki.
Onlarda alıp götürdüler beni…
Derinden___Derinlere çok derinlere.
Sokaklar ıssız…
Sokaklar kimsesiz…
Sokaklar yapayalnız…
Sokaklar isyankâr…
Sokaklar yalancı şahitlerin tanığı…
Sokaklar utançların, günahların veballileriydiler.
İnlemeler eşliğinde yürüdüm…
Gecenin kalbinin attığı ebedi mevkilere...
Buldum kendimi ıssız
Kaç insan vardır ki yaiamla ölüm arasındaki o ince çizgiyi bukadar güzel yorumlayabilen
Hep söylerim bir insan boşu boşuna yaşamamalı diye siz başarmışınız bunu gelecek nesillere miras olarak bu güzel şiirlerinizi bırakıyorsunuz
Tam puan
TÜM YORUMLAR (1)