Kimsesizler kimsesi Şiiri - Mustafa Sarı

KİMSESİZLER KİMSESİ

Boğuluyorum hayatta karanlıklar zifiri
Aydınlığa çıkar bizi kimsesizler kimsesi
Mübah sayar olmuşuz cahilliği küfürü
Kaybolup gideceğim çıkmaz gönlüm nefesi
Kurtar bizi ey nebii kimsesizler kimsesi

Haram vebaldir asılıdır boynumda
Yalanlar bizden oldu asıl yılan koynumda
İmanımız hafifti zehirledik sonunda
Yardım et bize yarab kırılsın nefs hevesi
Bizi yalnız bırakma kimsesizler kimsesi

Emirlerin amade boynumuz kıldan ince
Biz gafiliz mağlubuz akıl baştan gidince
Doğru yolu buluruz olsa doğru düşünce
Cenneti umuyoruz bunca insan kümesi
Bize hidayet eyle kimsesizler kimsesi

Deli gönüm avare dolaşıyor bi çare
Zaman aldattı bizi kapıldık bi naçere
Derhal bize bir medet medet sende hal çare
Umitliyiz cennetten kolaydır söylemesi
Bize kılavuzlar kıl kimsesizler kimsesi

Rabbim unutma bizi unutmaki biz kuluz
Hidyete ermeyi çok isteyen metlubuz
Pazara serme bizi beş para etmez puluz
Bizi affet bağışla cennettir neticesi
Bizi yarsız bırakma kimsesizler kimsesi