Kimsesizler Şiiri - Berfin Hakan

Özgürlüğümüzü tutsak etmişiz biz,
Müebbet vermişiz gülüşlerimize,
Beyaz güvercinin ayağına sevdiğimize mektup değil taş bağlamışız biz.
Özgürce uçamasın diye.
Kilit vurmuşuz kalbimize Kimseyi sevmesin,
Yanlış insanları sevip kırılmasın diye, kalbimizi yok etmişiz biz,
Sonsuza kadar susmayı göze almışız, çok konuşunca da anlamadınız siz.
Biz kendi varlığından vazgeçen insanlarız.
Yaşama isteğimiz yok bizim,
Mutluluğumuzdan, hayallerimizden vazgeçen kişileriz,
Hayalleri ver umutları olmayanlarız,
Hayalleri yıkılanlarız;
Hayallerimizin yıkıldığını, yalan olduğunu unutmak için sarhoş olanlarız biz.
Umudunu öldürüp, Karanlıkta kimsesiz kalanız.
Güneşi söndürüp, geceyi sigara ile aydınlatanız.
Sevilmeyip seveniz, sevgi görmeden "yalan sevgiye" "sevgi" deyip büyüyeniz.
Bizi karanlık yapanları bile sevip sayanız,
Gökkuşağında ki tüm renkleri batırıp, siyah yapanız biz.
B.KAR