Kimsesizdik... Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Sensizdik...
Başucumuzda yalancı bahar
Kana bulanmıştı çiçek
Öfkeyi koynunda sakladı dağlar...

Bir kadın neden ağlar?

Sensizdik
Üç adımlık yol, dört duvar
Bir düşün kuytusunda yeşermek
Hesaba yazdığımız, borçlandığımız
Voltalar...

Gözlerinde maviyi aradık
Sözlerinde sustuk çoğu zaman
Yüreğimiz yaralandı, ağladık....

Sensizdik,
Kimsesizdik....

Yol ayrımı bir an'dı geriye kalan
Sonrası koca bir yalandı
Belki hiç olmayan, yaşanmayandı
Gölgemizdi düşen, vurulan...........

Açık denizde yelkensiz bir sal'dık
Yönsüz yansız umutlara gebeydi
Bir bilmeceydi yarınımız
Hep düneydi aldanışımız, azımız kaldık.....

Bazen konuşmak yetmiyor
Ağlamak...Susmak kar etmiyor
Geçmiyor ülkemin kanayan yarası
Bitmiyor yoksulluğun öyküsü
Ve soysuz bakışlar cuntası

Bir çocuk neden ağlar?

Onlar ki insanlığın yüz karası....

Sen/sizdik...
Sen/bizdik...

Bitmedik....
Tükenmedik....

Yazıldık her şiire

'Satır arası....'