Kimsesiz yunus Şiiri - Yunus Güngör

KIMSESIZ YUNUS.

Istemem ,bir mezar taşı .
Bir cukur kazınsın, yeter derinden.
Bulamasınlar, kimse nerde yattığımı .
Hani üstümde biterken
her türlü ot, diken çalı

Okumayın , o ezan sela'yı.
Gelmesin akraba, eş, dost kimseden.
Yeter bir imam, üç yaşlı cami adamı.
Hani Cenaze namazım da kılınırken.

Olmasın iki kişiden fazlası,
Üzerime, kara toprak döken
Onlarda olsun hani ,
belediyenin çalışan adamı.
Ve sevabına, ordan bir geçen ,
Okusun yeter, Yasinimle duamı.
kimsesiz, sahipsiz o yunus ben;
Bu dunyadan garip göçerken .
.yunus GÜNGÖR....(25.03.2021)