Kimsesiz Yaşlarımsın Sen...

Göz bebeklerim yaşlarıma ambargo koyarken
Zincirlerde asılı kalan kollarım kavuşamadıkça
Cana susuyordu …

Düşlerim gözlerimin yıldızı
Gecelerin düşleri ise yıldızlı semaları …
Düş görmesi muhal olan gözlerim
Feri sönmüş gecelere yarenlik yapıyordu…
Eski kaldırımlar bastıkça inlediğinden
Altındaki zelzelenin şiddeti
Yeri zayıflatıyor …
Gelecek, ayağımın altından kayıp
Naftalin kokan, tahta zeminli mekanın
Samimi saatleri içinde soluk alıyor …
Anımsandıkça tadına doyulmayan
Hep aynı lezzetteki kokulu anılarım …

Geç olsa da anladım;
Ne aradığımı bilmezken
Kapalı kapıları esintisiyle deviren bir rüzgar …
Rüzgar olduğuna inanırken
Karanlığın mahsul verdiği bir aydınlık …
Aydınlığı bulmuşken
Zulmete açılan pencereden, sızan bir damla ışık …
Sonrası
Atılan kahkahaların sığlarında
Fark edilmeden yaşayan
Kimsesiz yaşlarımsın sen …

Buğulu camdaki
Yaşamaya söz veren bir nefeslik can sadece …
İçimde devleşen kelimeler, yan yana gelemedikçe
Hasretleri, yüreğime çöreklenen binbir dize …
Elbette suskunluğun vuslatı olacak …
Gerçeği bilen gözlerin, yüreğe fısıldadığı
Ve
Yüreğin ağzından çıkan iki kelimeyle
Eksik parça tamamlanacak …
Boynu eğik umudum,uyurgezer gibi damarlarımda
Başı dik olmadığı sürece ahdetmiş kana bulanmaya …
Sırtını dayayacağı doğru rıhtımda
Kan da temizlenir cefa da …

Ellerim ellerde sıla çekerken
Düğün halayına katılamayan yaslı günlerim
Cana ağlıyordu …

Mucize Kelebek/2006