Kimsesiz yalnızlık Şiiri - Tevfik Karınca

kimsesiz akşamlarım var benim
bir yudum sevgiye muhtaç
oysa güvercin bakışlı sevgilimi özledim
buğulanmış camlara aşkını yazdığım
duası belki de hiç olmayacak mucizelerin

yüzleşmem gerekiyor artık
yaşanan ve de sorgulanan binlerce hakikatle
kanayan sadece ellerim olsaydı keşke
kimsesiz bir sevdam var benim yalnızlıklar boyu
düşler uzak kabuslar her gece

beynim de dilim de lal olsa her nefeste
gerçekler bu kadar uzak bu kadar da yakınken
adım mahşer ruhum hicran
bir boşlukta sallanan