Hiç geçmediğim bomboş bir sokak
Eşlik ediyor yalnızlığa
Acemice çeviriyorum kafamı yukarılara
Dökük sıvalı, balkonları depo evler
Ama hiç birinde yok çamaşır asan anneler
Yoldan geçen birini hissettiğinde başını indirip aşağı bakan
Göremiyorum kapı önü kaldırımlarında oturmuş orta yaşlı teyzeler
Yabancı geçene kadar susup, süzgün süzgün bakan
Kafalarının üstünde kuşku dolu balonlar olmadan
Patlak plastik topla oynayan çocuklar!
Yoklar hiç biri
Sokak, ben ve olmayan sokak insanları
Sessiz bir anlaşmayla paylaşıyoruz yalnızlığı
Kayıt Tarihi : 9.5.2007 14:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
hava kapalı, siyah bulutlu. bomboş bir sokak eski apartmanlarla dolu,bana bu şiiri yazdırıyor
TÜM YORUMLAR (2)