. Kimsesiz Şehrin Gölgeleri

Bu şehir yabancılaşıyor her geçen gün kendine

Ben garip arayıcısı sokakların

Her gölgede tanıdık hüzün

Her birinde bilmem kaç ayrılık öyküsü

Avuç dolusu çaresizlik serpilmiş

Toplamak ne mümkün

Sis çökmüş cılız ışıkların etrafına

Muammalar yanı başımdan geçer şimşek hızıyla

Dudaklar bir tercihi neden saklar

Zincirini kırmış mı acep

Masum yüzlerin ardında suçlu yasaklar

İnanç ortalıkta güvercin yemi

Güven göz derinliğinde binlerce fersah

Bu defa tamam diyebilmenin peşinde arzu

Hep yarım bırakılan işler

Uzak gezegenlerden bile görünür aslında

Bir türlü masum olamayan gülüşler

Bulutsuz güne hasret kaldığında şafak

Maviyi güneş rengine boyar elbet

Düşen yaprak olsun varsın

Lafı mı olur onlarca arasından tekin

Vakit beklemeye takılı kalmış

Ya gel demektir anlamı, ya da git, niyetin

Zaman gebedir vuslata yahut hicrana

Ebemsi bir yüreğin avuçlarına doğacak

Hüküm günü kaçınılmaz yaprağında takvimin

Tercih fırlayacak sahneye

Kimsesiz şehrin gölgelerine haykıracak

Bir tık mesafesinden uzanacak belki

Diğerine git diyen merhaba şekillenecek sere serpe

Arsızlığınca müzelerden çıkacak

Seven bir yürek mahzun ve masum

Kimsesiz bu şehrin gölgelerine karışacak