Ben kimsesiz bir sarmaşığım
ve yanlızlığa doğuştan alışığım
Bakmayın boynumun büküklüğüne
ben kimsesizlerin arkadaşıyım
Sarmaşıklar yanlız yaşayamaz dediler
ömrün sürünmekle geçer dediler
olmasada tutunacak tek bir dalım
benim dünyayı saracak kolarım var
birde herkeze yetecek umutlarım
bir kuş geçer birgün
ve bir tohum düşer toprağa
işte o zaman hayat filizlenir benim için
öyle sarılır ki kollarım
ölüm bile vız gelir...
Kayıt Tarihi : 27.7.2010 14:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ertan Ercan](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/07/27/kimsesiz-sarmasik.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!