Göllüalanda yalnız halime yatarım;
Hiç gelenim olmaz, yollara bakarım.
Yıllardır hasretlik çekerim
Her gün ağlarım, kimsem yok muydu benim?
Cesedimi koymuşlar yaylanın başına
Hasret kaldım köyümün toprağına taşına
Her kış karlar yağıyor başıma
Her gün ağlarım, kimsem yok muydu benim?
Göçerken cesedimi yol üstüne koydular
Ne geldiler, ne de halimi sordular.
Susadum susadım ne de su verdiler
Her gün ağlarım, kimsem yok muydu benim?
Serin eser Harmancıkın yeli
Buram burak gelir köyümün yeli
Ziyaretime gelmiyor eşim İsmihan, oğlum Ali
Her gün ağlarım, kimsem yok muydu benim?
Bekliyorum her bayramda çocuklarım gelmiyor
Torunlarım unuttu beni, belki de bilmiyor
Hep yollara bakarım, hiç gelenim olmuyor
Her gün ağlarım, kimsem yok muydu benim?
Hasretlikten artıyor sızım
Ne dilim konuşur ne de ifade ediyor sözüm
Yok muydu kimsem; oğlum kızım?
Her gün ağlarım, kimsem yok muydu benim?
Böyleymiş bizim de kader
Ne ayağım yürür ne de bedenim gider
Ne de çocuklarım beni ziyaret eder
Her gün ağlarım, kimsem yok muydu benim?
Ebe, dede! Yeni duydum, ben de şaştım,
Uzun yolları koşarak aştım
İşte geldim, size kucak açtım
Uzat elini öpeyim ebe, uzat elini öpeyim dede...
19 Mayıs 2012
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta