Kimsesiz Küçük Kız Şiiri - Gül Altuntaş

Kimsesiz Küçük Kız

Korku o küçük kızın gözlerinde saklıydı
Sanki yanlızlık alın yazısıydı
Babası Şerif Ali o doğmadan ölünce
Dul anacığı el evine varınca
Minik Zehra sahipsiz kalınca
Onu sokaklara saldı kocamış ninesi
Üzerinde incecik kırmızı entarisi
Beklerdi kucağında bir yığın mendik paketi
Her akşam duraklarda
İki paket alana bir paket bedava
Bitmiyordu çilesi
Şeytanı utandıran günahlar görüyordu
O küçücük yüreği ölümü istiyordu
Her gece türlü türlü azaplara uğrardı
Ninesinden habersiz sessiz sessiz ağlardı
Yazıklar olsundu bu Allah’tan korkmazlara
Kahpelere soysuzlara namussuzlara
Kurtlar sofrasına düşmüş körpe bir kuzuydu o
Şu zalim dünyamızın en son mazlumuydu o
İşte yine böyle karanlık bir gecede
Buz gibi toprağa uzanmıştı öylece
Üzerine gökyüzünden yıldızlar yağıyordu
Kapkara gözleri usul kapanıyordu
Ve korku o küçük kızın gözlerinde saklıydı
Sanki yalnızlık alın yazısıydı
Gül ALTUNTAŞ