Kimsesiz kimse Şiiri - Furkan Duman

Çok düşündüm sonrasını bilmediğim günler için
Yalnızdım biraz üzgün ve kırgın
Sabah olur dolaşırdım dilimde o matrak ezgilerle
Kendimi arardım kızarmış gözlerle
Kimsin ,nesin,ne olacaksın diye

Sonra bir güneş batıyor ufukta günün gözüne
Bir yabancı geliyor şehre yada bir yabancı gidiyor şehirde
Duraklıyor insan bakıyor gökyüzüne
Kimsesizce ,sessizce , karamsar gözlerle

Gece oluyor karanlık yalnızca düşmüyor şehrin üzerine
Yaşamıyor yaşayamıyor yaşadığını anlamayanların
Üzerine