Kimsesiz Kadınlar Şiiri - İsmail Akyüz

Düşlerimde kimsesiz bir ülkede uyanırdım
hiç bilmediğim hiç gitmediğim hiç yaşamadığım
şehirleri gördüğüm hiçbir şehre benzemezdi
filmlerden kitaplardan öğrendiğim de değildi
uykularımın ortasına düş düşürenler de bilmezdi
kimsesiz insanları vardı tanımazdım hiçbirini
vurguncuları vardı talancıları vardı
üç kuruşa satılan toprakları vardı yanında
hediye paketine sarılırdı vatandaşlıkları
solmuş acı çiçekleri açardı yüzlerinde insanların
okumaya çalışırdım alınlarındaki yazıyı
o dili bilmezdim okusam da anlayamazdım
açlık yoksulluk işsizlik vardı ve kız çocukları
on üçünde kocaya varan çocuk doğuran
dövülen aşağılanan öldürülen kadınları vardı
erkeklere kul edilen kadınlar hep ağlardı
erkekler dolaşırdı sokaklarında caddelerinde
öfkelerine köle kıskanç silahlı erkekler
bir çığ gibi birikirdi öfkeler sonra ölümüne tükenirdi
kızlarının kız kardeşlerinin kadınlarının ölümüne
kimsesiz ülkenin kimsesiz kadınları neden kimsesizdi
hiç bilmedim ama ben hep ağlardım düşlerimde
kimsesiz kadınlara ağlardım