Kimsesiz Hikayem Şiiri - Ali İhsan Atiş

kendini budamaya çalışan yorgun korkuların
yanık kolları
düşerken sevdalardan..
anlamsız..
hecenin dudağında gecem
lambada titriyor..
özlem takıntılı bir türkü
eskiyen izlerin akıyor
yarım kalmış nehirlerden
boşa çalınmış hançerli dudağın
kefilsiz..
sarıyor beynimin serinliğini
biriken tozların yaşanmışlığı
sessiz tonlarında yerinme seansları
ressamın dokunamadığı fırçalarda

uykusuz dikenlerin kanatırken ruhumu
ihtimallerin güzelliği bile yok
tükettiğim cümle tekliflerde
açığım varken sevgiden yana
sızlayan yaralarım..
havasında saklı cesaretim

kuşların şifresi
doğarken karanlığın akında
silah taşıyan ağır gönüller..
dönerken yazgılara
pasa belenmiş sesim..
kaldırıyor başını
arıyor yıldızlardan yıldızını
ama yoksun.

bir parça bulut,bir parça deniz
kaç gönüle sığar ki... sensiz

parmaklarımda suskun düşen yüreğim
kaybedecek bir şeyi kalmamış.. ellerim
söyleşirken
yitik bahçemdeki kimsesizliğim
arkana bıraktığın
kaybedilmiş bir aşkın öyküsü
en güzel hikayen
bir de..
bana kalan
kalbimdeki kederin.