Kimsesiz hiç kimse yok

Kimsesiz
hiç kimse yok
bu dünyada,
Gönlü yorgun,
yitik bir bakış
var yanda.
Gözyaşları akar,
sessiz bir feryatla,
Kimsesizliğin içinde
kaybolmuş bir hatıra.

Dolanır sokaklarda
yalnız bir çocuk,
Gecenin karanlığında
sessizce adım adım.
Kimse duymaz
içindeki derin çığlığı,
Kimsesizliğin gölgesinde
kaybolmuş bir iz.

Gökyüzüne bakar,
yıldızlara sorar,
Kimsesizliğin ortasında
yitik bir umut.
Gözleri arar,
sevgi dolu bir bakışı,
Kimsesizliğin içinde
kaybolmuş bir özlem.

Dinle kimsesizliği,
duy hüsranı,
Her yürekte bir yara,
her bakışta bir iz.
Kimsesiz hiç kimse yok
deme sakın,
Bir gülüş, bir merhaba,
herkesin kimsesi.

Yürekte bir çığlık,
dudakta bir türkü,
Gökyüzüne yazılmış
kimsesiz bir mektup.
Sevda dolu bakışlar,
umut dolu bir yürüyüş,
Dört dörtlük yaşamak,
sevgiyle örülü bir hikaye.

Gönlümde
bir çiçek açtı,
sevgiyle sulandı,
Umutsuz geceleri
aydınlığa dönüştürdü.
Aşkın kıvılcımı yandı
içimde, tükenmeden,
Hayalimdeki diyara doğru
yelken açtı.