Kimsesiz Güller Şiiri - Kemal Berk

Kimsesiz Güller
Karanlık gecenin garip gülleri
Derdini bilmeyen bakıp geçiyor
Eli yüzü kirli yaban gülleri
Aslını bilmeyen sövüp geçiyor

Ne bir yurdumuz var nede yuvamız
Kimsenin yanında yoktur havamız
Her gelen vururken kırar kafamız
Düştüğüm yerlerde basan geçiyor

Doğuştan mı kara bizim bahtımız
Yaşarken olmadı asla tahtımız
Hiç kimse sevmiyor yoktur kastımız
Kimsesizdir adım vuran geçiyor

Sevgiye hasretiz yüreğim yanar
Elimi tutan yok yüreğim kanar
Anayı her gece yüreğim anar
Sahipsiz çocuğa kızan geçiyor

Suçumuz nedir ki sizler söyleyin
Bir lokma ekmeği kimden isteyim
Kurbanlık koyun mu boyun eğeyim
Yürek yakan sözü diyen geçiyor

Köpeğe gülerek şevkat gösteren
Halime bakarken bana tüküren
Şehvetle bakanlar yoksun şereften
Tacizci gözüme bakıp geçiyor

Ne yerim var nede yurdum kalmaya
Bir emeği insan gibi almaya
Ananın bağrında hep uyumaya
Gönlümden hayaller delip geçiyor

Kemal’eren Kemal Berk
18.1.2021