Dumanlı boranlı dağın başında,
Bir gelin yatıyor yirmi yaşında,
Kimsesiz yazıyor mezar taşında.
Vefasız bir yâri varmış gelinin,
Mezarını otlar sarmış gelinin.
Beyaz duvağını kefen etmişler,
Üzerine bolca toprak itmişler,
Bir yabancı gibi koyup gitmişler.
Hayatı çekilmez zormuş gelinin,
Mezarını otlar sarmış gelinin.
Ne zaman gömüldü gören olmamış,
İpek saçını ören olmamış,
Nice bayram geçmiş soran olmamış.
Yaz bahar ayları karmış gelinin,
Mezarını otlar sarmış gelinin.
Derede kaynıyor gelin pınarı,
Suyu serinletir bağrı yanarı,
Dilek bezleriyle süslü çınarı.
Adını dağlara vermiş gelinin,
Mezarını otlar sarmış gelinin.
Nedim’in sırtında sıralı dağlar,
Rüzgârla söyleşir sularla çağlar,
Her nereye baksa bir garip ağlar.
Belli ki zamanı darmış gelinin,
Mezarını otlar sarmış gelinin.
Dr. Nedim UÇAR
Nedim UçarKayıt Tarihi : 3.2.2010 20:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
KİMSESİZ GELİN AĞIDI Eskişehir Mahmudiye yakınlarında bir tepe üstünde bulunan mezarın kime ait olduğu bilinmemekte ve sadece yirmi yaşlarında kimsesiz bir gelinin yattığı köylüler tarafından söylenmektedir.Ben de kisesizliğin simgesi olan bu mezarın yalnızlığını satırlarıma dökerek Anadolu'nun bir çok yerinde bulunan çevresini otlar bürüyen ve ziyaretçisi bulunmayan binlerce mezarlığın anısına Kimsesizlerin Ağıdını yazdım.Temennim odur ki; Yaradan hiç kimseyi kimsesiz bırakmasın....
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!