Kimsesiz Feryatlar Şiiri - Mikayil Güngüt

bu şiir yürek yangınımla beraber yazdığım bir şiir.ortak bir eser daha..sevgiler yağmurçiçeğine

ben...
gecenin karasına aşık olmuşum
birer birer yaktığım ateşte seni beklerken
kayan yıldızlarımmış meğer sahipsiz haykırışlarım
hangi yüze hasret kaldığımı anlatırken
ben bir tek seni konuşamamışım
dile getirememiş
anlatamamışım...

oysa ne çok şeyin saklı içimde
gözlerimi kapatınca bir sen olmuş rüyalarım
bir seni çizmiş ellerim hayallerim diye
bir sana tapmışım
sende boğulmuşum ben her gece...

tarifi olmayan en büyük acımmışsın meğer
hayatımdan akıp giden en değerli zamanım
görememişim
sağır olmuşum
oysa ki
ne çok sevmişim
neleri feda etmişim gözlerinin karasına
çığlıklarımla boğmuşum içimdeki yangını
ben yine sana hasret kalmış
yine sana muhtaç yaşamışım.'''..

ahir zaman cümlelerin öznesinde aramışım izini
senli cümleler kurmuşum hep yokluğunda
cam kırığı yüreğin,keskin bıçak
keskin ucu kanatmış kalbimi
sensizlkte acıtmış.
oysa ne zormuş sensizlik
yaktığın ateşte seyrederken beni
gözyaşlarımla söndürdüm içimdeki yangını
can rengi tenim kül rengi
can kokum kül kokum olmuş
bedeninin kor ateşinde.savrulmuş rüzgarlara
sensizlikse sessiz ölüm.
ve ben hep seni aramışım
yüreğimde
gözlerimin gözlerine değdiği yerde

şimdi sırf sana inat
benimle gelmeye korktuğun yerde
bi uçurumun kıyısında
yine sana inat
seni yaşıyorum bu titreten rüzgarda...
yanımda olamasanda
biliyorum
ellerin hala ellerimde
gözlerin mühürlü gözlerime
seni yaşamaya devam ediyorum ben
yüreğimin her şehrinde...

ağır ağır yürüyorum bende şehrine
ellerimde, ellerimle büyüyttüğüm uçurum çiçeği
önümde geceyi yaran gözlerin,ateşböçeği.
kovarak hoyrat bulutları dokunmasın diye
yaban kekiği kokulu tenine
geliyorum heybemde asılı olsada ölüm
tek saniyeyi bile yaşamak için seninle