Kimsesiz Eskimişlik Şiiri - Hande Ortay

Kimsesiz Eskimişlik

Beyhude geçiyor ömrüm
Ah, uykumu bölen o hancer yarası
Gece ise kızıl pelerinini giyiniyor
Oturuyor yanıbaşıma, dertleşmek istiyor
Tüm hücreleriyle dinliyor
Ve de susuyor
Dolunay ise gözleriyle süzüyor
Yıkık umutlarımı ezberliyor
Başlıyorum,
Yorgun bir keyfin,
Kırılmış bir düşün hasat anındayım, dinleyin
İzleyin, küle terk edilen ağır ateşin
İçime çilingir kurma havasıdır bu gece
Nar tanelerinin diliyle dertlerini çoğalttığı,
Karabasanın tüm bedeninizi sardığı o andayız
Ruhum yanıyor
İçim, secde secde aşka bileyleniyor
Gözlerimdeki uykuyu kısmi artçı depremler yıkıyor
Ah bilemezsiniz, bilemezsiniz o ahraz yalnızlığı
Mimler olmayan beni
Yüreğimde kanlı bir bıçakla,
Ödülsüz sayamadığım yoklukla,
İçimi deşen hunharlığının derdindeyim
Kimsesiz eskimişliğin pasındayım

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Hande Ortay