Kimsesiz Düşler... Şiiri - Zekiye Aksoy

Şimdi neyi düşünüyorum
Neye üzülüyorum ya da bir yığın pişmanlığımla...
Bu resim, bana neyi ifade ediyor Allah aşkına
Gözlerim niye doluyor geçmişe her daldığımda ya da

O günü hatırlıyor musun
Ben hiç unutmuyorum da
Çifte kumrular gibiydik, herkes bizi konuşurdu
Herkesin dilindeydi bizim kendimizden bile gizlediğimiz

Cesur olamadık ki
Hep bir susukunluk vardı
Aslında, hiç susmadığımız zamanlarda bile etrafı boynu bükük bir sessizlik sarardı

Bilmem hatırlıyor musun
Bu da hafızamda yer edinmiş

Elele tutuşmuştuk seninle
Gerile gerile yürümüştüm...
İlk defa belkide karartılar içinde kalan ruhuma ihanet etmiştim
Bütün yasakları delip geçmiştim

Sen korkmuştun ve ben artık çok cesurdum...
Ellerim.avuçlarının içinde kaybolurken; ben de kendi içimde kayboluyordum
O gün hiç istemezdim gece olsun
Nasıl bakardım insanların yüzüne
Nasıl inanırlardı ki artık kayda değer olmayan-onların gözünde-sözlerime

Ben bitmiştim kendi gözümde
Ne önemi vardı ki artık bu serzeniş niye

Unuttum...
Geride kaldı herşey ruhumun karayazısı
Gittim ve unuttum...

Şimdi kendi ellerimle yazıp oynadığım geçmişi de
Hayatın aldıklarını da
verdiklerini de unuttum işte

Niye düşünüyorum bilmiyorum ama beni düşünüp düşünmediğini düşünüyorum hala bir karanlık girdapta
Sesin içimi sızlatır
Düşlerimde hayalinde öyle
Tutamam ki seni artık,sana ait olmayan bu boş ellerle
Dünyamı,beni ve geleceğim var bir de alıp gittiğin

Sana ne desem bilemiyorum ki buralardan...

Yollar kimi zaman alır getirir istediklerini
Kimi zamanda işte böyle alıp götürür istemediklerini
Ve sen
Elinde geçmişe ait soluk bir resimle
Sadece bakakalırsın böyle silik düşlerinle...