Issız, kimsesiz, sessiz bir durak,
Dalmış gibi düşüncelere
Gecenin yorgun karanlığında.
Yanında solgun ışıklı, tahta bir direk,
Fersiz ışığı vurmuş kaldırımlara...
Silinmiş, gelip giden ayak izleri…
Saklanmış geceye bütün gizleri...
Dökülmüş gibi yerlere yorgun saatler,
Dakikalarda donmuş kar taneleri...
Loş ışığında titreyen soğuk serpintiler
Ürperip düşerken karanlıklara,
Uzaktan gitgide duyulur sanki
Yorgun dalgaların çırpıntıları...
İzmaritler atılmış, bir yığın isyan...
Yalnızlıklar doldurulmuş boş şişelere,
Görünmez bedenlerde görünür nisyan...
Kuytulara sinmiş, eski bir sevda,
Saklamak ister gibi gözyaşlarını...
Yoksulluk kıvrılmış kenar köşeye…
Dökülmüş gözyaşları, yerde sahipsiz,
Ürperten karanlıklarda uzar çığlıklar...
Çekilen her nefes hüzün buğusu.
Kimsesiz bekleyişlere açmış hep kucak,
Bir ıslık sesiyle sanki sevinçten
Ağlar gibi bakar kimsesiz durak…
Kayıt Tarihi : 21.10.2007 10:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gece yarısı düşünceleri... Uyumadan görülen rüyâlar...
Bence ilk bölümdeki 'Loş ışıkları kar serpintili… ' dizesini çıkarıp , 2.bölümün 3. dizesi olarak ve
'Loş ışıkları soğuk serpintili… ' olarak eklerseniz ...Ne dersiniz . Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (1)