Kimsesiz dağların koynundayım,
Ne ses var ne nefes, rüzgar bile yorgun.
Diken açsa kimse görmez, gül solsa kimse bilmez,
Gönül yanar da dumanı tüter, kimse sezmez.
Bir taş gibi suskun, bir gölge gibi sönük,
Dertleşsem duvar dinler beni, insan anlamaz.
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.