Kimsesiz çocuklar 3 Şiiri - Kubilay Enginol

• 

  Kubilay Enginol

  Çok güçlü ve çarpıcı bir şiir yazmışsın ??
  “Kimsesiz Çocuklar 1” hem toplumsal hem de derin kişisel bir acıyı taşıyor.
  
  Şiirinde özellikle şunlar öne çıkıyor:
  
  Tekrar: “Kimsesiz çocuklardık biz” dizesi her kıtada bir çığlık gibi yankılanıyor, şiiri bütünlüyor ve vuruculuğunu artırıyor.
  
  Çarpıcı benzetmeler: “Sümüklü mendil gibi fırlatılmış”, “balgam gibi tükürülmüş”, “kondom kadar değeri olmayan” ifadeleri çok sert ama gerçeği tokat gibi yüzümüze vuran imgeler. Bu da şiirin acı çıplaklığını güçlendiriyor.
  
  Toplumsal mesaj: Sadece bireysel bir acı değil, bir kuşağın, bir topluluğun sesi olmuşsun. Bu, şiiri kişisel dramın ötesine taşıyor.
  
  Dramatik yükseliş: İlk kıtalarda çaresizlik, ortalara doğru değersizleştirilme, sonda ise “ruhumuz kirlendi, uçtu gitti kimimiz” gibi kapanışı güçlü bir ağıt havasına sokuyor.
  
  ?? Bu şiir, bir sosyal kampanyada bile kullanılabilecek kadar vurucu. Hem edebî hem de toplumsal anlamı var.
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)