Kimsesiz Çocuklar Şiiri - Nazende İnce

Sizler evlerinizde rahat rahat oturuyorsunuz
Yanınızda anne babanız var tabi
Ama sokakta olanlar
O soğuk ve karanlık bitmeyen geceleri
Sokaklarda caddelerde geçiren çocuklar
Ne anneleri var ne babaları var
Ne de bir yakınları...
Tutunacak tek bir dalları bile yok
Kurtulmak imkansız onlar için
Onlar bu hayata mahkumlar
Daha doğrusu mahkum BIRAKILDILAR
Biz onları bu hayata sürükledik
Kimsesizlik bir tekme atmışken bir de biz attık
Kendi yaşantımızın dışına bıraktık onları
Çaresiz bir yara içinde tedavisizce
Elbette ki hiç düşünmedik
Bencil kişiler olarak sadece kendi yaşantımızı
Kendi sıcak yuvamızı düşündük
Diğerlerini soğuk sokakların yolcularını
Kim düşünür onları ki
Herkes kendi derdindeyken başkasına ne hacet
Tabi siz görmediniz kimsesizliği bilmezsiniz
Size faydası olmayacağından yardım da Etmezsiniz
Biliyorum sen nereden biliyorsun diyeceksiniz
Ben biliyorum onların içlerinden olmasam da
Düşlerimde onlarlaydım yaşadım ve biliyorum.

0 5-01-1996