Kimsesiz çocuk olmak:
'Anne' parantezine almaktır isimleri
Her seferinde birini çıkarmak:
'Emel Anne! ..', 'Semra Anne! ..'
'Anne'nin,bir ismin arkasına zincirlenip
Götürülmesine seyirci kalmaktır.
Yalnız kalmaktan korkmak,
'Anne'nin yalnız kalacağı günü
Umutsuzca arzulamaktır.
Kimsesiz çocuk olmak:
Kendine sorular sormak,
Cevaplarını bir türlü bulamamaktır:
'Annem de kızar mıydı
Altımı ıslattım diye?
Döver miydi,
Yemeğimi üzerime döktüğümde?
Beni gerçekten sever miydi? '
Siz Allah'ı hayal etmeye çalışırken
'Anne'yi hayal etmeye çalışmak,
Ve sizin gibi,asla başaramamaktır.
Kimsesiz çocuk olmak:
Gözyaşlarının bile 'kimsesiz' olmasıdır.
Kimsesiz çocuk olmak:
Ağlamak isteyip de,ağlayamamaktır.
Kayıt Tarihi : 27.6.2007 17:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yazdığım bir hikayenin verdiği ilham gecenin iki buçuğunda bana çunları fısıldamıştır: 'kalk...kimsesiz kalmasın çocuklar...' Ben de kalktım ve kalemim döndüğünce abilik yapmak istedim onlara...tercüman olmak istedim utangaç duygularına...
![Osman Kadir Kutlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/06/27/kimsesiz-cocuk-olmak.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!