Kimsesiz Bir Martıya Benziyorum Sen Gideli

Basiretsizdi aşk iç sızılarıyla hep yanılgılarda kalan..
Çözülmez kördüğüm oldu ipleri senin elinde olan,
çaresi senden gelen,sevgiden nasipsiz'miş senden yana
oysa; sevda deryasında boğulmak olası ihtimalini göremedin bile..

Saplandığın ruhumdaki en hummalı yerler kanıyor sen gezindikçe,
bu anlaşılmaz birşey oysa ki; çoktan gitmiş yeni gölgeler aramaya çıkmıştın..
ve başka türlü ihtimalin yoktu anlamıştım,
çünkü sen yaşamak için öldürenlerdendin,
hiç düşünmeden kıyanlardan..
ne garip ki; görünce seviliyordun oysa,
acımasız zevk alman seni insanlıktan çıkarıyordu..

Giderken geride hiçbir şey bırakmıyordun ufacık toz tanesi bile..!
nasıl birşeydin sen? suç-üstü bir intihar gibiydi hissedilen..

Sana dair cümlelerim son'a ermeye her meylettiğinde,
çıkıyorsun işte ay'ın şavkı gibi umudumu kestiğim bir anda,
ışığın gelip buluyor,saklanamıyorum..!
Yazgımın tam ortasında,verilmiş adaklarımın gölgesinde bıraktım oysa..
ki; gerçekleşmemiş hayallerde,ızdırabı henüz dolmamış parmaklıklar ardında,
nefessiz kaldığım odalarda öyle amansız bir yangın;

Tam sana göre,sana yakışan bir öldürme biçimi
gitme'lisin uzayan zaman gibi bedelini kes ve git artık..!

Yarım kalmışlığına cümlelerim doğamıyor artık..!
Sahipsiz ve kimsesiz bir martıya benziyorum sen gideli...
Kanatlarını kırıp gittiğin sema'larında uçamayan
ve artık sığınacak bir limanı olmayan...

Gel demiyorum da artık;
böyle beynelmilel davranma ne olur!
bu aşk bütün evrene öğretecektir bilinmeyen adı..nı..

Bir eflatun..İzmir
09.04.2011