Kimsesiz bir kasabanin, tek nufusuydum
terk edilmis, kuflenmeye birakilmis
bir evin, tek bireyi.
Neden ve nicin gitmemistim, bilmiyorum.
Belki beni ceken, birakmayan birseyler vardi bu evde.
Belki de diger insanlar gibi arkama bakmadan, kosmaliydim.
Neden ve nicin, bilmiyorum.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta