Kimsesiz bir kasabanin, tek nufusuydum
terk edilmis, kuflenmeye birakilmis
bir evin, tek bireyi.
Neden ve nicin gitmemistim, bilmiyorum.
Belki beni ceken, birakmayan birseyler vardi bu evde.
Belki de diger insanlar gibi arkama bakmadan, kosmaliydim.
Neden ve nicin, bilmiyorum.
Senle ne gunlerimiz gecti bu evde
Gozyaslarin ve mutluluk cigliklarin
Hala sivasi akmis duvarlarin uzerinde…
Pencerenin onune koydugun papatyalar solmus, curumus,
Bembeyaz yapraklar, kapkara olup kule donusmus
Ve hain bir ruzgar almis tum gecmisin kabuk tutmus tozunu.
Sen yemek yapardin; bende televizyon seyrederdim.
Devamli sana birseyler anlatip, sinir ederdim.
Sende gicik diye bagirirdin, gulerdik.
Ne kadar mutluyduk degil mi?
Hic bitmesin isterdik gozlerimizdeki gulumseyis.
Hic bitmesin evimizdeki nese ve sevgi.
Neden sende gittin? Neden.?
Soz vermistik birbirimize olesiye dek sevmek icin
Oldukten sonra da ayrilmamak,
Tum ayriliklari yok etmek icin.
Demiştin ya bana bir gün yağmurun altında gezerken
“Dünyadaki bütün ayrılıkları yok etmek isterdim”
Ya simdi.. Simdi ne istiyorsun?
Beni bu evde hapis bıraktın!
Bir köşeye çömelmiş, aç ve uykusuz halde
Aklımda yine sen varsın.
Artık melekler de gelmiyor yanıma
Sende gelmiyorsun.
Kimse yok tanıdığım ve bildiğim.
Şuurumu kaybettim, hiçbir şeyi bilmiyorum
Bir tek Aysegul diye bir ad hatırlıyorum
Ya sonrası. Evet Evet..
Bir de kapiyi carparken, bagirislarini
‘Ben gidiyorum’ demeni hatırlıyorum.
Bu kadar mi çekilmezdim.?
Seni bu kadar sevmem mi yıpratmıştı
Yoksa sende, içimdeki ateşe düşüp yanmış mıydın.?
Dinle bak, Ferdi Tayfur söylüyor
Kırık radyonun cızırtısından duyabildiğim kadar..
Yavaş yavaş hatırlıyorum..
Sende eslik ederdin, televizyonda söylerken ferdi
Ne güzeldi sesin..
Öylece susup, seni izlerdim..çok güzeldin..
Saçlarını savururdun çok mutlu olduğunda
Canim derdin bana
Ne güzel anılardı bunlar
Ve ne kadar hızlı geçtiler.
Oof.. Oof..
Bir koseye comelmis, aç ve uykusuz halde
Aklimda yine sen varsin.
Git diyorum icimden bagirarak. Git.! Git.!
Sonra da kalbim engel oluyor
Bende kalan son hayaline.
Burada oturmus, olumu bekliyorum.
Herseyin caresiymis megersem bu olum
O zaman unuturum belki seni
Karincalar vucudumu dirhem dirhem yerken
Cok guzel dedigin gozlerimi
Kalbimi ve dudaklarimi
Hatirla.!
Mezarimda Fatihâ suresini okurken,
Yanindaki kim olursa olsun aglama.,
Benim sonum toprak..
Seninde gelecegin papatyalarla dolu
Bembeyaz bir dunya olsun..
Son kez diyorum, aglama..
Yoksa tutamaz bu toprak ve usaklari beni
Cikarim yuregimi yirtarcasina
Dayanamam goz yaslarina
Biliyorsun….
Ya.. da.. bilme..
Artik bilsende onemi yok
Unutsanda guzel gunlerimizi
Neyse..
keşke son kez giderken soyleyebilseydim sana
seni ne kadar cok sevdigimi..
Seni cok seviyorum.
Ben yerin 2 metre altinda yatiyor olsamda
Bastigin her toprakta bir gozyasimi birakiyorum.
04 / 05 / 2004
Sali / 21:10
Kayıt Tarihi : 30.1.2006 10:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!