Kimsesiz akşamlar

kentin üstüne çökünce karanlık,
bu uzun geceler de çekilmiyor
yalnızlık.
yanmağa başlayınca,
her evin ışığı teker,teker,
basar içimi tarlfsiz keder
bükülür boynum,
öksüz çocuk misali
hüzün kaplar tüm benliğimi
kimsesiz akşamlarda,
yalnızlık,sarar sarmalar beni,
alır kucağına usulca,
işte o an,
sen gelirsin aklıma,
özlemim büyür de,büyür,
bükülür boynum,
içlenir ağlarım,çocuk misali,
sessiz ve sensiz...

G.M.A