Kimsesiz Şiiri - Mutlu Alkan

Aşk, yârsız kimsesiz
Yok, varsız kimsesiz
Dediler ki kalabalıkta
Kal yalnız kimsesiz

Ben, Sensiz kimsesiz
Sen, Bensiz kimsesiz
Terk edip de gidince
Ruh, tensiz kimsesiz

Söz, eksiz kimsesiz
Çift, teksiz kimsesiz
Tek bir olan Allah’tır
Şeksiz ve şüphesiz

Gül, renksiz kimsesiz
Bülbül, sessiz kimsesiz
Mecnun, Kerem, Ferhat
Kaldı eşsiz kimsesiz

Yüz, kaşsız kimsesiz
Gövde, başsız kimsesiz
Ruhundan damla damla
Göz, yaşsız kimsesiz

Sene, aysız kimsesiz
Güneş, aysız kimsesiz
Bölende bölünende var
Payda paysız kimsesiz

Meyve, dalsız kimsesiz
Pembe, alsız kimsesiz
Hikmet dolu Dünya’da
Petek, balsız kimsesiz

Anne, oğulsuz kimsesiz
Mektup, pulsuz kimsesiz
Beden, çulsuz kimsesiz
Amel, kulsuz kimsesiz

Mal, zekatsız kimsesiz
Namaz, rekâtsız kimsesiz
Harp meydanında ki
Süvari, atsız kimsesiz

Akıl, fikirsiz kimsesiz
Dil, zikirsiz kimsesiz
Bu kadar nimet içinde
Nimet, şükürsüz kimsesiz

Değirmen, unsuz kimsesiz
Ekmek, susuz kimsesiz
Kusursuz kul mu var
Kadı kızı, kusursuz kimsesiz

Canan, cansız kimsesiz
Beşer, kansız kimsesiz
Dünya geçici mekân
Ölüm, zamansız ve kimsesiz
31.10.2017