Kimsesiz Şiiri - Ali Özşahan

Seni en fazla o günlerde severdim,
Ellerin bulutsu kokardı, gözlerin deniz
Ama siz,
Sen ve kıskanç gözlerin,
Seni benden kıskanırdı sebepsiz...

Seni en fazla o günlerde severdim,
Çiçekler biriktirirdim eteklerinde
Mavi ve sarı...
Kumrular geçerdi gözlerinden,
Martı çığlıkları olurdu dudakların...
Ama sen dokundurmazdın beni bulutlarına
Siyah bir kâbus gibi çökerken karanlığın
Saçların uzaklara giderdi, umarsız...

Seni en fazla o günlerde severdim,
Dalgalı saçlarını severdim, umutlarını.
Alnını alırdım avuçlarıma
Ellerimle ve avuçlarımla taşırdım seni
Ve gölgene takılırdı gözlerim
Gözlerim severdi gölgeni
Ama sen ve o kıskanç gölgen
Ellerini ayırırdı ellerimden
Ve gövdeni gövdemden, kimsesiz...