Eğer adımı bilmiyorsa melek suretliler,
eğer ki bir tutam sevgi vermiyorlarsa insanlar
bir tutam neşe yoksa kuşlarda benim için
ben yalnız kimsesiz kalmışım demekki....
kime nasıl anlatabilirim ki
kimsesizliğimi ve sessiz gözyaşlarımı....
adımı yaratan değil yarattıkları koymuş
anası babası olan bir kimsesizim ben
kim bilir belkide onlarcasından biriyim
yalnız kalmış sokak köşelerindeyim...
kimi zaman bir annenin gözyaşlarında
kimi zaman bir babanın nasırlı avuçlarında
ama sonuçta hep kimsesizim
evet ben varlığın içinde oluşan yokluk
evet ben kimsesizim....
Kayıt Tarihi : 7.8.2005 21:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Küçükkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/08/07/kimsesiz-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!