Tenha mekânlarda;
Zaman ile birlikteydiler.
İçerisi koyu karanlıktı..
Kâlp pençereleri,
kasvet perdeleri ile kapalıydı..
Huzur güneşi; gurubundan sonra,
bir daha doğmamıştı..
Umut ve merak bitkindi artık..
Hayâl dağlarında;
soğuk fırtınalar esiyordu..
Ruh; fikrin elleriyle,
perdeleri yokladı..
Mecâlsiz hamlalerle zorla araladığı,
Yapışkan perdelerden,
Son bir kez,
Hayal dağlarını görebilmişti..
Ürperen bağların, hüzün çiçekleri sararmış,
Benizleri solmuştu..
Buruk bakışlarıyla, göz göze geldiler.
Firak katreleri dökülürken,
onlara mukabelede bulunmuştu.
Bitkin gözler veda ile silindiler..
Ruh; fikrin ellerini,
yapışkan perdelerden çekiverdi.
Umut ve merak
Zamanın kucağına yığılmıştı ansızın,
Zaman yalnız kalmıştı, tenha mekanlarda..
22.09.2009
Bedri Tahir AdaklıKayıt Tarihi : 22.9.2009 14:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrik Takdir ve saıgı ile...
yaşanacak mutluluklar senin olsun
Seyfeddin Karahocagil
TÜM YORUMLAR (32)