Kimsesiz Şiiri - Adnan Sertel

On sekiz gün hasta yattım evimde,
Ne sevenim geldi, ne sevdiklerim.
Gözlerim yollarda kaldı çaresiz,
Ne anam, ne babam, ne kardeşlerim.

Yalnızlık ne kadar zor şeymiş meğer,
Bir canın varlığı Dünya ya değer,
Hiç dostum olmadan ölürsem eğer,
Mezarım altın'dan olsa neyleyim.

Penceremin perdeleri sökülü,
Boğazımda koca bir taş takılı,
Bağırsam, ağlasam duymaz hiç kimse,
Duyan olmayınca feryad neyleyim.

Dizime derman olmaz,
Gönlüme ferman.
Çaresizim ben çaresiz,
Of aman aman...

(14/09/1992)