Kimsesiz Şiiri - Bedirhan Erdoğan

Kimseye kızamam yaşadıklarımdan,
İnsan hayâsız kalınca çeker bir aman
İlk anlar zor gelmez belki, sadece küçük bir zaman
Sonra, zaman geçmez görünür an ve an
Alışır beyin, gönülden daha çabuk
İlerledikçe gece ve gündüz,
Gönül söz dinlemez çıt çıkarmaz
İçine kapanır, birbirine dolaşır duygular
Sen belki olduğun yerde
Zaman ilerler adım adım
Kalmaz olduğu gibi ne sen ne gönül
Yara kapanır
Farkına varılır, nefes alıp vermenin
O yalnızlık artık seninledir
Dertleşebildiğin
İçini dökebildiğin
Kimsesizin kimsesi yalnızlık.