Kimsesiz Şiiri - Semra Şimşek

KİMSESİZ

Tek tek gecti ömürden sayfalar
keşkeler ve ahlarla geçen yıllar
elde kalan hasret birde yanlızlık.
Girdi bir sokağa
yanından geçip gitti insanlar.
Birileri yalan söylemişti
çabuk kapanır demişlerdi yaralar.

Zar zor ilerliyordu
isyandaydı bedeni.
Hüzün doluydu
gelen her gün
aratmıyordu gideni.
Kelimeydi sadece
Huzurun anlamı neydi? bilmedi.

Ölümden korkmazdı
kim vardıki arkasından ağlasın.
Eş çocuk
yoktu biri yollarına gelirmi diye baksın.

Oturdu bir köşeye
yüreğinde amansız bir ağrı.

Giderken sesizdi
umursamaz vakur.
Kapandı gözleri
yana doğru kaydı bedeni.
Öylece kimsesiz.
Bir o
birde sokaktaki evsiz kedi.

Ölürken bir tek kedi
hazin gözlerle yaşlı adamı seyretti.