Kimsesiz Şiiri - Zihni Ozselmanoglu

Kimsesiz kalmis dunyada,
Uzanmis kirsik yatagima,
Gozlerimi dikmis tavana,
Buzulmus titriyor bedenim.

Matem renkli selviler,
Ay isigi suzulmus dallarina,
Oynuyor pencerede golgeler,
Sesizlik icinde kendim.

Gercekle karisik hayaller,
Caresiz kistirilmis kapana,
Gecmis tatsiz olsada,
Aci gunleri ozledim.

Karanlik nini soyler,
Anilar toplanmis odamda,
Dalarken hazin uykuya,
Yine de seni sevdim.