Dağda otağı yok,kırda eşi yok,bayırda hoyratı yok....
Sen ne işe yararsın kimsesiz..
Kendini çok yüce sanırsın,ama içli bir türküde ağlarsın
Sevdiklerim dersin değer verirsin...
Neden sen kimsesizsin...
Sana güvenmedi can dediklerin,
Senle paylaşmadı dertlerini sevdiklerin.
Ağlarsın sızlarsın deme be kimsesiz.
İçindeki yarayı kimselere...
Senin dostun kara toprak kimsesiz.
Ne seni anlayacak bir kul var nede derdine derman olacak.
Sen aslında kimsesiz değilsin.............
Çok sevdiklerin var
Sana sensizliği,kimsesizliği yaşatanlar var.
Kimsesiz.
Kayıt Tarihi : 29.8.2006 14:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ayten Özlem Yeşilçalı](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/29/kimsesiz-14.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!