Kimsesi olmayan adam Şiiri - Aydın Yıldız

Kimsesi olmayan adam
Etrafına bakıldığında yüzlerce seveni Dostu arkadaşı var gibi görünüyor
Ama
Özünde kimsesi olmayan biri Gözle görünemeyecek kadar Hayatı hızlı görünüyor ama Acı olan gerçekler başka Onun kimsesi yok
Yüzlerce seveni varmı bilinmiyor çıplak gözle gözlediklerime göre onu seven çok insan var ama nedense o hep yalnız yanında kimse yok. Ben bunu anlayamadım hep yalnız kalıyor sanki kimse onu sevmiyor onu merak etmiyor onun sıkıntıda olacağını derdi olduğunu bilmiyorlardı aslı olan gerçek o bir kimsesi olmayan adamdı onun Allah ından başka hiç kimsesi yoktu onu seven olsaydı o yalnız olmazdı gözleri dolu dolu ağlamaklı oluyor yinede bu durumun farkında olan yok yada oluyorlar ama maalesef umursamıyorlar başka ne düşüne bilirdim ki neden onun hayatı yaşanılası kadar mutlu değildi.
Etrafında bulunan onun yanında görünen yararlandığı zaman sevilen insan neden işleri bittiğinde herkezin sırtını döndüğü adam oluyordu.
Aslında o onlar için ulaşılmayan ulaşılması güç biriydi beklide nedeni buydu onlar küçükdü hep birilerinden birşeyler beklerken birilerinin omzunda yada kanatlarının altında şahsi menfaatleri doğrultusunda kişiliğini yansıtırken o sadece kendi olmakla yetinen olduğu gibi biri olan istediklerini ve yapacaklarını kendi çabasıyla yapa bilmenin çabasını sarf ediyordu.
Ezilemez bir açık üstünlük sahibiydi amacı ve düşünceleri kendisi ve ailesi içindi çıkarcı yada riyakar olmak onun hayatında olmayan bir şeydi o sadece özüyle sözüyle bir insandı görüntüde sert görünen iç dünyasında çocuk kadar masum hatta bir o kadarda duygu yüklü biriydi ektiklerini biçememenin verdiği üzüntü onun kanına dokunuyordu belkide onun yapısında kahpeliğe yer olmaması onun itici yada ulaşılmaz olmasına sebep oluyordu.
İnsanları hor görmek iyi hoş ya da sevilen bir davranış değil ama insanları hor görseydi aşağılasaydı bunlar olmazdı belkide adamın vücudu terden başka her şekilde kokardı sadece amaç onu kırmadan onun için birşeyleri için çabalamaktı yol gösterici olmaktı ama anlaşılmamak yada yanlış anlaşılmak hayatın en acı olumsuzluklarının meydana gelmesine sebep oluyordu.
Hayat sen insana neler yaşatıyorsun bazen dolu dolu bazen içi boş kabuk kadar kıymeti olmayan sinirlerim yıprandı gülüyorum ağlanacak duruma ama bazen buda bir tercih diyorum yazarken sadece teselli konum boş olmayan dolu dolu bir insanın üzerinde yapmış olduğum gözlemi yazmaktan da mutlu oluyorum ya sadece yazmak için gözlemlediğin kişinin hiç işe yaramayan yönleri olsaydı da onları anlatmak zorunda kalsaydım düşünsenize bir insanı anlatıyorum bu iyi özellikleri olan biri değilde içi fesat kötülükle dolu yanlışlıklarla dolu bir gözlemlerimi yazdığımı düşünmek istemezdim doğrusu
Gözlediklerimi yazarken onun için çok üzüldüm yalnız olduğunu hissettiğinde gözlerinin dolduğunu o heybetin ulaşılmazlığın hüzünlenişini görmek beni çok üzüyordu ama gerçekler o kadar acıydı ki bunlar gerçekti bunları yaşayan oydu onu anlamak o kadar zordu ki anlamış gibi yapmak da çok zordu kader işte herkezin yaşanması zorunlu kaderiydi ve oda bu kaderini düşe kalka yaşamaya çalışıyordu yaşamalıyız görmeliyiz.
aydın yıldız