Kimsesi olmak için kimsesiz çocuğun

İçi acıdı mı.. Acı, gönül tâcında yerini aldı mı bir insanın! ...
Kimse tutamaz gözyaşını.. Açık da olsa göz kapıları, kapalı da.

Kimse tutamaz gözün yaşını..
Ruhuyla deler geçer de atar kendini
yanakların sıcak yoluna..

İnsan, yürekten ağlamalı..
Yoksa hiç uyandırmamalı gözyaşını, yattığı kaynakta..

Gözyaşı tutmalı insanının elinden,
götürmeli en içten gülümseyene ya da en içten hüzünlenenlere..

Ve sonraa insan, tutmalı ellerinden minik bir yavrunun.
Gözlerinden yol alıp akmalı en temiz duygularına..

Gülümsemeler bile bu kadar pahalı olmamalı kardeş diyarı dünyada..
Toprağa yüreklilikle bakmalı, sevmeli topraktan gelen herkesi..

hiç olmazsa yüreğinde bir yer vermeli toprak çocuğuna..