Kimsenin kimsesi değilim, böyle daha güzel
Yalnızlık beni sarar, gecelerde bir rüya
Her adımda bir iz, bir yolculuk, bir şeyler daha
Bazen kaybolurum, bazen bulurum kendimi
Ama hiçkimseye ait olmadan, daha huzurluyum şimdi
Neden sürekli bir yere ait olmam gerekiyor?
Neden hep bir yerlerde kaybolmam? Bilmiyorum
Ama kalbim burada, sesim burada, ben de burada
Kimsenin kimsesi değilim, böyle daha güzel
Yıldızlar düşerken, düşerken de sevdam var
Bir hayalim var, ama ben de o hayalin içinde
Bir gece yarısı, belki sensiz ama ben özgür
Kimsesizken bile, varım, ben hep varım işte
Kimsenin kimsesi değilim, böyle daha güzel
Nefes alıyorum, yaşamın her anı bana ait
Bir adım daha at, belki bir adım daha kaybolurum
Ama kimseye bağlı değilim, böyle daha güzel
Huzurumu aradım, ama bu ben olduğumda geldi
Beni bekleyen hiçbir kimse yoktu, ama ben kendimle mutluyum
Kimsenin kimsesi değilim, işte böyle daha güzel
Bazen yalnız olmak gerek, bazen bir başına
Böyle daha güçlü, böyle daha özgür
Kimsenin kimsesi değilim, böyle daha güzel
Kayıt Tarihi : 4.5.2025 21:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!