Sen kimsenin “iyi ki”si olmadın.
Ne annenin, ne babanın, ne. Kimsenin.
Rüyanda bile attığın adımdan yüzüne gülerek gittiler bu sabah.
Sen surlarını, unla şekeri suya karıp inşaa etmedin.
Sen surlarını yoklukla, hüzünle, acıyla kardın, donmaktan kanayan ellerinle.
Bir pencere bile bırakmamışsın kendine surların ardında.
Daracık bir avluda mücadelelerin aman vermemesiyle yığılmışsın.
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta