Kimsenin İNANMADIĞI Şiiri - Orhan Hatıl

herkes bu terkedilmişliği
hikaye sanıyordu
yorgundum

ayazdan donmuştu ellerim
bir damla bile akmıyordu
gözlerimden buz tutmuş yalnızlığa

sonra uçan serçeler
yarı boş yarı beyaz karlı kaldırımlarda
ben kaldırımlarda
süslü çemakanlar sıcak rüyalarda

sevgililerin dudaklarıysa birleşmeden bile
şehirler dolusu mutluluk şarkılarında
yarınsızlığın balıkçı türkülerine daldım
sonra karanlık doldu şehre
akşam vurdu yüreğime
sesliğimle
eski paltolu çektim içime

dalgaların o zamansız fırtınalarına
gemici bakışlarımı fırlattım uzaklara
o yenilmeyen kahramanlar gibi
aldım başımı gittim
çünki
her an kötü bir şey yapabilirdim

adımı söyletmeden kimseye
akdeniz rüzgarını ve sadık sevgilileri
karadenizden uzaklaştırarak
yürüyordum
şiirler yazıyordum
kimsenin inanmadığı
hikaye sandığı yalnızlığımla yaşıyordum