Ben bir kez kendimi yitirdim.
Önceleri yeterdim kendime
Artardım da…
Artan her bir duygumu
Saçardım sağa sola.
Görürdüm mutlu olurlardı.
Bilirdim herkes memnundu halinden…
Gün geldi
Az geldim.
Başka hayatlardan çıkıp
Kendime çok az geldim.
Bir kış günüydü
Güneş elini ayağını çekmişti yeryüzünden
Yıldızların ışığı kesilmişti gökyüzünden
İçimdeki son sıcaklığı
Kesik kesik yanan son ışığı
Feda etmiştim,
Elinde ekmeği
Üstü başı kirli
Ama dünyanın en güzel gözlerinle
Yüzüme bakan o çocuğa…
Artık bende bir kış’tım…
Tüm sıcaklığımı kaybetmiş
Kaskatı kesilmiştim.
Artık kim dokunsa bana
Taş kesilecekler tepkisizliğimden yana.
Ama bundan henüz
Hiç mi hiç haberleri yok…
Ben bir kez kendimi yitirdim
O gün bugündür
Beni
Gören
Duyan
Y
O
K…
Kayıt Tarihi : 11.11.2011 14:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!