Kimsenin Haberi Yok Şiiri - Murat Safin

Yalnızlıklardan çıkamıyorum.
Allah’a mahsus deme yalnızlık.
Bak kimim kimsem yok.
Boğazım düğüm düğüm
Anlatacağım kimsem yok
Sanırım ölüyorum
Ama kimsenin haberi yok

İçimde fırtınalar kopuyor.
Sevgim dağları inletiyor.
Bir Allah’ın kulu duymuyor.
Bir zamanlar denedim olmadı
Bu sefer istemeden ölüyorum
Ama kimsenin haberi yok.

Hepsini hak ettim,
Bütünü suçu yüklendim
Sevdiğimin içi rahat eder ama
İçimde çatışma çıktı
Vuruldum ölüyorum
Ama kimsenin haberi yok.

Bir tufan geldi.
Diğer dünyada da acı var.
Ben günahıma günah katlıyorum
Nihayet ölüyorum
Ama kimsenin haberi yok.

Bir senfoni, bir musiki belki sadece müzik
Müziği istiyorum
Korkumu alıyor.
Sessiz olmasın, korkuyorum
Ölüyorum
Ama kimsenin haberi yok.

Belki bu son günüm, son dakikam
Deme belki benimde son dakikam
Yaklaştım hissediyorum
Ölüyorum.

Sana haberim değil bu şiir.
Şiirde değil bu yazı
Neden yazdım biliyor musun?
Yalnızlıktan korkuyorum
Yalnız ölüyorum
Ama haberin yok.

Hiç düşünmüyorum yazarken.
İçimden çıkanlar bunlar.
Gözyaşlarımdan dolayı imlada
Üzüntümden dolayı kelimelerimde
Acımdan dolayı şiirimde
Acelemden dolayı içerikte
Yanlışlıklar olsa gerek
Ne fark eder ölüyorum…
Neden kimse yanımda değil,
Neden kimsenin haberi yok