Kimsenin esamesi okunmaz bende

Milletteki vazgeçilmezlik havalarını anlamam mümkün değil; nasılsa ben mesafe koysam o koymaz ben yazmadan o yazar illaki bana ihtiyaç duyar . O öyle değil canım benim beni gerçekten tanımış olsan bilirdin ; ben yedi senedir hayatımda olan onsuz nefessiz kalacağımı düşündüğüm adamı tek bir kalemde hayatımdan silmiş bir insanım size mi acırım? Size mi ihtiyaç duyarım cidden ? Tek bir hatada bendeki kaleminizi kırarım! İntikam alan bir yapım yoktur en fazla benim iyiliğimden mahrum bırakırım sessizliğime gömülür kabuğuma çekilirim hayatımdan çıkıp gidenin de sağ olup olmadığını bile merak etmem işte öyle bir insanım! Hatir hatrimin sayıldığı ana kadardir bende sonra ne hatır kalır ne minnet .
Birde arsızca ardımdan körün vefası gözü açıldığında kırdığı bastona kadardır diyorlarmış. Sizin vefaniz olsaydı benim sadakatim sonsuzdu zaten hatır bilen bir insan olduğum için bu vefasizliklari anlamakta güçlük çekiyorum. Nankör dedikleri günden beri ben kimseye eyvallahim olmadı kimseye minnet etmedim ben ...
Ama gidişleri bile bana hakettiklerimin hakettiklerimi düşündüklerimin yanında ne kadar az kaldığını öğretti. En azından bundan sonra hayatima ya yalnız devam edeceğim yada kaliteli insanlarla ....
Ancak yalnız kalmamak uğruna hayatıma saçma sapan hiçbir insanı kabul etmeyeceğim kendime sözüm var ....
Benim zirvede gözüm yoktu ki siz aklıma soktunuz . O yüzden kriterlerim ;arayışlarım değişti. Bugün ki ben dün ki olsaydı; değil sizi hayatıma almak sokakta yanımdan geçseniz dönüp selam bile vermezdi . Çünkü değerimi düşürmezdim çünkü benim gururum herşeyden değerli çünkü ben değerliyim çünkü benim sınırlarım var çünkü benim o duvarlarımi örmem boşuna değildi ama uğruna da yikmam hiç olmadı....

Bundan sonra hayatıma girecek kişiyi sonsuza kadar benimle kalacak olarak zihnimde kodlamayacağım...
Özellikle bir baba figürü olarak görmeyeceğim.
Herşeye hazırlıklı olacağım.
Kendime andım olsun...